افتتـاحیـه المپیـک ۲۰۱۲

تاریخ : پنج شنبه 12 مرداد 1391

نویسنده : ارتین

مراسم افتتاحیه المپیک تابستانی ۲۰۱۲ که آنرا جزایر شگفتی نامیده اند در ساعت 21:00 ، ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۲ (جمعه ششم مرداد 91) در ورزشگاه المپیک لندن آغاز شد که نزدیک به چهار ساعت طول کشید و پیش‌بینی می‌شود حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان به طور مستقیم این مراسم را تماشا کرده باشند.

کارگردان هنری این مراسم توسط دنی بویل کارگردان فیلم میلیونر زاغه نشین و برنده جایزه اسکار انجام شده بود که کوشید افتتاحیه را با رنگ و نور و آتش به خوبی فرماندهی کند.

پرچم المپیک به وسیله ۹ فرد شاخص از جمله بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد و محمد علی کلی، بوکسور پیشکسوت آمریکا حمل شد.

حدود ۸۰ هزار نفر مقام‌های ارشد کشورهای شرکت کننده در مراسم گشایش شرکت داشتند. مراسم با نواخته شدن بزرگترین ناقوس اروپا که ۲۳ تن وزن دارد و در ورزشگاه نصب شده بود، آغاز شد. ناقوس را بردلی ویگینس، قهرمان دوچرخه سواری به صدا درآورد.

یادآور انقلاب صنعتی نیز بخشی از این مراسم بود. در ابتدای مراسم بازیگران به طور نمادین صحنه‌هایی از زندگی تاریخی مردم بریتانیا از جمله دوران انقلاب صنعتی و تحولات فرهنگی اجتماعی دهه ۱۹۶۰ میلادی را به نمایش گذاشتند. تماشاچیان شاهد بودند که این کشور چگونه از یک کشور سرسبز وابسته به کشاورزی به یک کشور بزرگ صنعتی تبدیل شد، کشوری که بر اساس نمایش بویل، استاندارد زندگی در آن بالا رفته اما همزمان شهروندان آن فقط به کار در کارخانه‌ها مشغولند، زنان آن برای برابری مبارزه می‌کنند و همگان در آلودگی محیط زیست نقش دارند.

پس از اجرای بخش نخست نمایش بویل، فیلمی نمایش داده شد که در آن دانیل کریگ، بازیگر نقش جیمز باند به دیدار ملکه الیزابت می‌رود و بدون تشریفات خاصی ملکه را با بالگرد به ورزشگاه المپیک می‌برد. از آنجایی که ورزشگاه محل مناسبی برای فرود بالگرد نیست، ملکه و جیمز باند از هلی‌کوپتر با چتر نجات به پایین می‌پرند. در پایان این فیلم ملکه به همراه همسرش فیلیپ وارد جایگاه اختصاصی شدند و مورد تشویق تماشاچیان قرار گرفته‌اند.

آغاز بخش دوم نمایش بویل به کودکان اختصاص داشت. او در این بخش، گش، بیمارستان معروف کودکان را در مرکز توجه قرار داده بود و از این طریق از کودکان بیمار بریتانیایی و پرستاران آنها یاد کرد. در این بخش همچنین جی. کی. رولینگ، نویسندهٔ هری پاتر، چند جمله از کتاب پیتر پن خواند و در حالی که ارکستر سمفونیک لندن در حال اجرای قطعه ارابه‌های آتش بود، روآن اتکینسون، بازیگر شخصیت مستر بین به ایفای نقش به عنوان یک نوازنده پرداخت. بخش دیگری از مراسم نیز به اجرای موسیقی دهه‌های مختلف همراه با رقص اختصاص داشت. از سر تیم برنزلی، مخترع شبکه جهانی اینترنت نیز در مراسم تقدیر شد.

رخی از مطبوعات جهانی مراسم را خلاقانه و هنرمندانه دانستند، بعضی از منتقدان نیز آن را بیش از اندازه متمرکز بر تاریخ بریتانیا و تا حدودی ملی گرا ارزیابی کردند و برخی دیگر آنرا نسبت به افتتاحیه المپیک پکن ناموفق دانستند. چراکه برگزار کنندگان انگلیسی با این نمایش ظاهرا نه به آینده، که به عصر طلایی گذشته برگشتند در حالیکه بینندگان این مراسم انتظار حرکتی بمراتب چشمگیرتر و مدرن تر از المپیک پکن از برگزار کنندگان انگلیسی داشتند. در هر صورت نظرات متفاوت است اما مطمئنا تماشای ادامه تصاویر این مراسم برای شما دوستان خالی از لطف نخواهد بود ...